**4 TeMpOrAdA** ~~~OdCiNeK 47~~~

P@tk@

Supcio odcinek:)!! Bardzo mi sie podoba:) Wiele sie dzieje i w ogóle:) Czekam na nowy odcinek:) Mam nadzieje że będzie niedługo:)

roberta12 · Gość

czekam na nastepna czesc jest super juz nie moge sie doczekac

niezapominajka

Ja też czekam na następny odcinek. Kiedy można sie go spodziewać?

Olcia_DyR

No nie wiem. Na razie nie mam weny

niezapominajka

Szkoda

Olcia_DyR

Hej:) Być może że jest to ostatnie opowiadanie. Niestety nie mam pomysłów na dalsze opowiadania ale jeśli chcecie żebym pisała to napiszcie mi na PW swoje pomysły. Na pewno mi to bardzo pomoże.

Następny dzień rano
Dzień był dniem bardzo spokojnym choć pełnym radości. Diega przewieziono na sale. Po godzinie gdy odzyskał przytomność zaczęły się badania. Lekarze byli pełni nadziei. Leon non stop czuwał swoim synu. Jeszcze nigdy nie wykazywał wobec niego takiej troski jak teraz. Zrozumiał jedną bardzo ważną rzecz. Mianowicie to że kocha swojego syna nad swoje życie i bardzo żałuje tego że przez te wszystkie lata tak go traktował. Niemal tak jak swojego goryla. Nareszcie Diego mógł zaznać prawdziwej, rodzicielskiej miłości.
L: Możesz ruszyć palcami?
Dla chłopaka była to chwila prawdy. Zależało od tego jego życie. Albo zacznie chodzić albo do konca życia będzie przywiązany do czterech kółek. Odsłonili kołdrę. Diegito zamknął oczy po czym lekko ruszył palami od nogi. Jego radości nie było końca. Lekarze dokonali jeszcze kilka badań a potem zostawili go z ojcem. Diego już chciał coś powiedzieć gdy zobaczył że z policzków ojca lecą łzy. Widok ten był bardzo rzadki. Trzeba przyznać że jeszcze nigdy nie wiedział ojca plączącego.
D:tato ty płaczesz?
L:To ze szczęścia
D: Nie sądziłem ze tak to cię ucieszy
L:Żartujesz jesteś moim synem!!Cieszę się razem z tobą
M:Diego mogę wejść-W drzwiach pojawił się Miguel
D:Jasne-Powiedział ucieszony
L:To ja pójdę

Tymczasem u Roberty
A:Córciu powiedz co się stało? Kto cię porwał? jak uciekłaś? Jak doszło do wypadku?
R:Spokojnie. wszystko po kolei

U Diega
M:Stary tak się ciesze
D:ja też. bałem się ze z tego nie wyjdę
M:Dobra starczy!!To już przeszłość. Muszę lecieć bo obiecałem przynieść Almie kawę
D:Almie?
M:Tak jest cały czas przy Robercie i nie chce jej odstąpić
To był szok. Czy on powiedział "przy Robercie". Jeśli tak to oznacza że się znalazła
D:jak o przy Robercie?
M:OOOO to ty nie wiesz? Roberta leży w szpitalu

R: To było tak......pojechałam do parku aby spotkać się z Diegiem...a raczej tak myślałam. Długo czekałam a potem nastała ciemność. Obudziłam się w ciemnym pomieszczeniu. Potem okazało się że to piwnica. Oscar przywiązał mnie..........
Nie zdążyła dokończyć bo w drzwiach stanął Diego...nie dosłownie bo o kulach (wiem że to nie możliwe żeby po operacji już chodzić ale tak mi bardziej pasowało) Ich oczy się spotkały. Nic się nie liczyło. Tylko oni i ich miłość. Z małą pomocą Miguela podszedł do niej. Miguel gestem pokazał wszystkim że mają wyjść. Nie musiał powtarzać.
R:Diego ty chodzisz?
D:Zrobiłem to dla ciebie. Gdyby nie ty dawno bym się poddał
R:Ja...ja kocham cię
D:Ja ciebie też
Ich usta się złączyły w gorącym, namiętnym pocałunku. Trwało to by długo gdyby nie to że do sali wparował zły lekarz. Gdy tylko zobaczył że Diego wstał z łóżka bardzo się zdenerwował
L:Chcesz sobie zaszkodzić?
Z powrotem na sale
Diego chciał zaprotestować ale lekarz był sprytniejszy
L:Pani Pardo musi odpoczywać
D:Dobrze
Jeszcze raz się do niej uśmiechnął a potem wyszedł
L:Co za nieznośni pacjenci. A w szczególności wy-Powiedział do Rob
R:To nie my....to miłość

Leżał w łóżku i myślał o ty pocałunku
D: Nareszcie jesteś znów ze mną Smile

-Uśmiechnął się sam do siebie
D:Nic nas już nie rozdzieli.

U Roberty
R:No więc dalej. Oscar twierdził ze mnie kocha......najpierw się na niego darłam ale potem zaczęłam być dla niego czuła i wmówiłam mu ze go kocham. zabrał mnie do domu gdzie obmyśliła plan. I tu się zaczyna najważniejsze. Uderzyła go wazonem w głowę i zadzwoniłam po jego goryla, gdy przyszedł jego też uderzyłam. Wzięłam kluczyki od samochodu i uciekła ale na drodze było mokro i wyleciał pies. Chciałam go ominąć i uderzyłam w drzewo.

Na razie tyle wystarczy. mam nadzieje że się podoba:)

niezapominajka

Fajne opowiedanko. Mam nadzieję że cię natchnie i nadal będziesz pisała 4 temporade.

roberta12 · Gość

super opowiadanie
prosze

napisz ciag dalszy Smile

P@tk@

Super opowiadanko!!:) Nie nie możesz skończyć pisać:(!! Nie ma takiej możliwości czekam na nowe opowiadanko:)!!! Bardzo mi sie podobało:]

niezapominajka

Jak ty przestaniesz pisać to ja też!!!!!!!!!!